eksik birşey mi var;anlayamam....

uzakta olmak iyi geliyor bana...
bu kadar yanında ve yakınındayken tam da tüm özlediklerimin,ve tam da şimdi aklımdan böyle şeyler geçiriyorken...ve her defasında aklımdan geçirdiklerimin bedelini ödüyorken er ya da geç...kendi karmaşamı kendim yaratıyorum:biliyorum."insan ne ederse kendi eliyle eder"der annem...anneler hep doğruyu mu söyler?

uzaktan bakınca daha net görünüyor herşey.yakından bakıldığında göze batan ayrıntılar mı herşeyi bu denli tatsız ve tuzsuzlaştırıyor?buradayım,aklım neden bu kadar ayrı,bu kadar aykırı..
biliyorum:hep bu şarkı yüzünden!
terasdan ne güzel görünürdü herşey.o zaman gemilerin direklerini aşar çok daha ötesini görürdüm.denizin kokusu gelmezdi burnuma,genzimi yakan kokular başkaydı,başka şeyler olurdu aklımda.kalabalıklar dolanırdı gözlerimin önünde.şimdi................gemilerin direklerine takılıyor güzüm,başka bi deniz kokusuyla doluyor içim.aklım,yabancı tenhalıklarda dolanıyor aylak aylak,yine üç karış yukarıda...
biliyorum:hep bu şarkı yüzünden!

ne çok ağlamıştım eve gidemiyorum diye."orda olamama"nın acısını ilk hissedişim diyeydi belki.dizlerimi büküp oturmuştum tüm gün...uzakta olmanın en beter haliyle başedememiştim. şimdi;başka yerde olmak ayrı,burda kalmak ayrı sıkıntı...her halden bir sıkıntı yaratabiliyoruz ne garip.yüklem tekil olmalıydı belki....benim dilime çoğul cümleler yakışmıyor bi de...
biliyorum:hep bu şarkı yüzünden!

kalabalıklara sığmayan bi hal...halim hal değil biliyorum.bi de aklımla bedenimi aynı yerde tutamıyorum sanırım.hem şarkıyla da alakası yok bunun.

böyle zamanlarda yüzüme komik ve sinirbozucu bi gülümseme ilişiyor nedense...birileri bişeyi kutluyor ama kimse bana söylemiyor..