değirmenlere karşı,"bile bile" birer yitik savaşçı

açsam şimdi içimin tüm kapılarını...rüzgar dallarımı savursa,dağılsa dört bir yana efkarım.toplayanım olmasa!talan edilse bahçem,sevinçlerim yağmalansa.ruhumun dikenli dalları kanatsa ellerimi,güller gözümde solsa.gitse;gözlerini uzaklara dikenlerim,eksilenlerin yeri boş kalsa....
beklemeyi unutsam;hiç gelmeyecek olanları...bir adım ötesi dönülmez yer olsa;hiçbirşeyin arkasından sürüklenmese kararsızlıklarım.
gökten boşanırcasına bir yağmur;sel sularında boğsa bıraksa ele avuca sığdıramadıklarımı...üzerlerine ölüm giyenlerin arkasından yas tutmak yasaklansa..donup kalsa gözlerimde kalan son bi kaç damla;hiç değmeyeceğini bile bile ağlamak ayıp olsa.

açılsın kapı....yazılanlar silinsin!dinsin fırtına;yaprak kımıldamasın...
söylenecek son bir söz kalmışken geriye;kat kat suskunluk giydirilsin cümlelere.
bir avuç toprakla örtülsün gözleri ateşin...
yakılsın parmaklar,dolanamasın saç tellerinde!kar yağarken güneş sırıtmasın tepemizde...
güneş olmasın kalbimizi kaskatı kesen!geceler kısalmasın;bir de uykunun ağırlığı eklenmesin gözlere...
her rüyanın yolu eninde sonunda kabuslara çıkmasın!
bir yol bulunsun tüm çözümsüzlükler için,yenileri eklenmesin bilinmeyenlere...

ya hemen bitsin gece
ya da açık kalsın;en son uykuya dalacak olan söndürmesin ışıkları...