....

ayaklarıma dolanıyorken zaten kendime ait herşey,zaten yalpalıyorken ve yine de inatla yürümeye çalışırken,zar zor ilerleyebilmeye başlamışken tam da....eteklerime yapışan bu telaş!
neden geldin,neden şimdi...sesinin tınısı siliniyorken kulaklarımdan...unutmamışken ama hatırlamaktan vazgeçmişken en azından...

daha bugün istiklal'de yürüyorken kalabalığa karışmıştı içimdeki tenhalıktan cılız bir inilti "açtım pencereleri;hayatım havalansın...tel örgü çektim gözlerime;huzurum bozulmasın"
bu ne hengame rabbim!bu ne karmaşa!

iyi de neden şimdi......
umarsızlığına ilişen merak ne kadar da komikti..."sana ne"demek geldi içimden çok defa...demedim;geçiştirdim.verilecek hiçbir cevabım kalmamıs bi de bunu farkettim...bir de grip olacak gibiydi sesin,arka arkaya sigara içmiştin bir de...çok da umrumda olmadığını farkettim bir an,ürktüm sonra.

geçip gittin yine...kırarak,yağmalayarak..."keşke "demedim bu defa.böyle başlayan cümleler kullanma hakkım çoktan tükendi...

ninniler
söyleyebilseydin,
uyusaydım
kollarında;
öyle
bir
aşk
dokunsaydı
sonsuza....

(...)